Jan Sluijters

Sluijters ('s-Hertogenbosch, 17 december 1881 - Amsterdam, 8 mei 1957) werd in 1901 een leerling van de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten samen met Leo Gestel. Gestel en Sluijters bleven veel contact houden. In 1904 won hij de Prix de Rome en trouwde met Bertha Langerhorst. De Prix de Rome leverde hem een reisstipendium op, waarmee hij in 1905 en 1906 studiereizen naar Italië en Spanje maakte. In 1906 maakte hij in Parijs kennis met het fauvisme. De jury van de Prix de Rome acht het werk dat hij vanaf dan maakt te modern en stopt daarom zijn jaarlijkse toelage. Van 1909 tot 1911 woonde en werkte Sluijters in Villa Vita Nuova aan de Hilversumseweg 22-24 te Laren NH alwaar hij in 1910 scheidde van Bertha. In 1911 verhuist hij naar Amsterdam en bezoekt hij met Leo Gestel opnieuw Parijs. In 1913 trouwde hij met Greet van Cooten, die ook vaak model zou staan voor zijn schilderijen. In 1917 werd hij lid van de Haagse kunstenaarsvereniging Pulchri Studio en in 1920 werd hij een stemhebbend lid van de Amsterdamse kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae. Hij is ook lid geweest van Kunstenaarsvereniging Sint Lucas. In 1929 was hij jurylid bij de eerste Miss-Holland verkiezingen. De jaren hierna kreeg Sluijters steeds meer bekendheid en nam het aantal aan zijn werk gewijde tentoonstellingen steeds meer toe.

Sluijters schilderde naast landschappen en stadsgezichten vooral veel portretten. Hij is vooral bekend om zijn vrouwenportretten (al of niet naakt) en in wat mindere mate om zijn kinderportretten. Daarnaast schilderde hij ook gekleurde mensen en mensen uit de society. Sluijters schilderde in alle stijlen, maar altijd figuratief. Het schilderij waarmee hij de Prix de Rome won was nog in academische stijl. Voor zijn kennismaking met het Fauvisme en post-impressionisme was zijn stijl gebaseerd op het symbolisme en de Art Nouveau. Door zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever en sloot meer aan bij het kubisme en het futurisme. Gedurende deze periode liet hij zich ook inspireren door Kees van Dongen en Piet Mondriaan. Samen met Mondriaan en Leo Gestel werkte hij eveneens in de stijl van het luminisme. Dit vernieuwde de Nederlandse schilderkunst en leverde Sluijters een reputatie op als pionier van het Nederlandse modernisme. Deze waardering geldt vooral voor zijn werk uit de periode van 1906 tot 1916.

Na de Eerste Wereldoorlog was zijn experimenteerdrift wat verminderd en schilderde hij vrij realistisch maar met zijn kenmerkende felle kleurgebruik. Hij schilderde in opdracht talrijke prominente landgenoten en werd daarmee een societyschilder.

Sluijters was een inspiratiebron voor onder anderen Piet Mondriaan en de latere CoBrA beweging.